Dusza, a psyche

 

Francois Gerard-Eros i Psyche

 

Skoro realiści się tematem duszy zajmują, dlaczego ja się nigdy głębiej tym tematem nie zajęłam? Na początku się już prawie wystraszyłam, uświadamiając sobie, że tak z biegu nie mam najmniejszego pojęcie jak ja sama mogłabym to pojęcie zdefiniować. Z której strony by nie spojrzeć, tematem się zajmuję cały czas praktycznie, bo w gruncie rzeczy pracuje moimi duchowymi zdolnościami. Ale tak z realistycznego punktu widzenia nigdy nie zajmowałam się definicją duszy i tego czym właściwie jest dusza i jak ja to rozumiem.

 

Z jednej strony dusza kojarzy mi się z czymś niewidocznym, niematerialnym. Z drugiej strony musi to być coś, chociaż może trochę namacalnego, skoro wszyscy o tym mówią i piszą. Sama czuję moją duszę i to czasami zbyt dobrze, ale starając się ją tak na pierwszy rzut oka zdefiniować i określić, nie wiedziałam co z tym pojęciem zrobić. Muszę tutaj dodać, że przekazy na temat duszy, kiedyś wpojone mi w kościele, jakoś do mnie nie przemawiają.

 

Ja lubię praktycznie. Ale czy można pojęcie duszy pod względem praktycznym rozpatrywać? Ee….jeszcze nie wiem tak dokładnie, ale może w biegu rozważanego tematu coś się wyjaśni.

 

Studiując wiele rożnych definicji duszy, jakoś nie natrafiałam na tą, która by do mnie przemawiała. Powiedzmy niektóre elementy przemawiały do mnie , a inne jakos zupełnie nie.

 

Dusza – substancja ulotna w człowieku lub zwierzęciu, dech nadający mu cechy ludzkie i sprawiający, że jest żywe. W istnienie duszy wierzą wyznawcy wielu religii świata. Większość z tych religii (lecz nie wszystkie) uważa duszę ludzką za nieśmiertelną i niematerialną. Różne są też poglądy poszczególnych religii na temat istnienia i świadomości duszy bez ciała oraz tego czy każdy ma osobną duszę, czy też jest ona wspólna. Etymologia tego słowa w wielu językach nawiązuje do oddechu. Wydaje się więc, że to ten ulotny, niewidzialny symptom życia przyczynił się do rozwoju pojęcia duszy i jego znaczeń. (Wikipedia)

 

Dusza – duchowy pierwiastek istot ludzkich, który żyje także po ich śmierci. Zgodnie ze Starym Testamentem nefesz (hebr. „tchnienie życia”) pochodzi od Boga i zanika po śmierci człowieka. Wyrażenie „moje nefesz” może oznaczać tyle, co „ja sam” lub „moja dusza” (Ps 3, 2-3; zob. Mk 8, 34-36). Nowy Testament — podobnie jak Septuaginta — często używa wyrazu psyche (gr. „dusza”) na oznaczenie pierwiastka życia (Rz 16, 4; Flp 2, 30). Pod koniec Starego Testamentu język grecki i grecka myśl wprowadziły pojęcie duszy ludzkiej jako czegoś odrębnego od ciała i obdarzonego przez Boga nieśmiertelnością (Mdr 3, 1-9; 9, 15; 16, 13) ( fragment z leksykonu pojęć teologicznych i kościelnych)

Samo pojęcie duszy jest w bardzo różnorodny sposób rozumiane, w zależności od religii, filozofii, tradycji czy psychologicznej szkoły. Stąd możliwości definicji są olbrzymie

 

Ale jak to jest z plotką. Plotka rzadko kiedy powstaje od tak przez przypadek, nawet jeżeli nie wszystko jest prawdą, to ziarnko prawdy zawsze w tym jest .

W rozważanym temacie, właśnie chyba znalazłam ziarnko prawdy? Oczywiście mojej prawdy! Bo nie mam zamiaru tutaj nikogo przekonywać, a każdy musi sobie sam swoje własne zdanie na ten temat wyrobić

 

Tak szczerze mówiąc rozpatrując pojęcie duszy w realistycznym sensie kojarzy mi się bezpośrednio z pojęciem PSYCHE  Mit o Eros i Psyche.

 

W dzisiejszej mowie potocznej można by powiedzieć , że jest całość mentalnych( umysłowych i psychicznych) i emocjonalnych procesów.

W tym sensie stawiam  pojęcie DUSZY na równi z pojęciem PSYCHE.

 

Szukając synonimów do słowa „dusza” pojawiły się – potwierdzając moje rozważania – jeszcze raz słowa JESTESTWO I PSYCHE – to jest chyba teoria, która do mnie przemawia.

 

Dusza nadaje człowiekowi jego osobisty charakter.

 

Człowiek składa się z ciała i duszy. I wcale nie moge sobie wyobrazić, żeby ciało mogło by bez duszy – psyche żyć, a dusza nie może żyć bez ciała . Jednym słowem ciało i dusza stanowią doskonała całość i jedność.

 

Duszy potrzebne jest ciało, aby można być jej świadomym, aby ją dostrzegać, aby zawiadamiać o jej istnieniu. Do tego służy np. mowa. Zwierzęta , przynajmniej niektóre, pomimo posiadanych w różnym stopniu rozwiniętych anatomicznie i fizjologicznie strun głosowych, nie są w stanie, w sensie jestestwa się komunikować, wymienić informacje, argumentować i rozwijać  jak człowiek . Do tego potrzebna jest dusza – psyche. Tak przynajmniej ja to tak widzę.

 

Tylko, gdzie dusza  w ciele ma swoją siedzibę?